Bez względu na to, z czego wykonana jest ściółka,jeśli podejrzewasz, że Twój pies zjadł ściółkę lub byłeś świadkiem, jak ją zjadał, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Niektóre rodzaje ściółki stanowią większe zagrożenie dla zdrowia Twojego psa niż inne, ale żadna nie jest bezpieczna do spożycia przez psa, a nawet może być toksyczna.
Możesz się zastanawiać, co sprawia, że ściółka jest niebezpieczna, zwłaszcza że może być wykonana z wielu materiałów. Omówimy wpływ ściółki na psy i niepokojące oznaki, które wskazują, że zwierzę ją połknęło.
Mulcz i ryzyko
Ściółka ma kilka funkcji w ogrodzie, takich jak ograniczenie wzrostu chwastów, uatrakcyjnienie przestrzeni i zatrzymanie wilgoci w suchsze dni. Być może znasz niektóre materiały używane do produkcji ściółki, takie jak kora sosnowa i wióry drzewne, ale można również użyć ziaren kakaowych i gumy. Jeśli twój pies jest winny jedzenia rzeczy, których nie powinien w ogrodzie, takich jak rośliny i trawa, ściółka może być zbyt kusząca. I nawet dla bardziej posłusznego psa wszystko to może wyglądać i pachnieć zbyt dobrze, by je zignorować.
Wióry i Kora Sosny
Mulcz wykonany z drewna przypomina małe patyki, które mogą przykuć uwagę Twojego pupila. Jednak ściółka drzewna może mieć ostre punkty, które mogą zranić usta i gardło psa lub doprowadzić do zakrztuszenia się, gdy spróbuje je połknąć. Może to również spowodować rozstrój żołądka i jelit oraz niedrożność.
Guma
Niektórzy uważają gumę za bezpieczny materiał, ale zjedzenie jej przez psa może spowodować niedrożność przewodu pokarmowego. Chemikalia pozostałe na gumie mogą również wywołać chorobę u psa. Oprócz szkodliwego wpływu na psy, ściółka gumowa jest mniej atrakcyjna niż ściółka drzewna i mniej skutecznie zatrzymuje wilgoć.
Ziarna Kakao
Ziarna kakaowe zawierają związki takie jak kofeina i teobromina, które znajdują się w czekoladzie i są trujące dla Twojego psa. Istnieje duże ryzyko, że Twój pies zje ściółkę, ponieważ ziarna kakaowe będą ładnie pachnieć, co spowoduje objawy takie jak drżenie i wymioty.
Igły sosnowe
Igły sosnowe są zwykle zbierane, ponieważ dobrze wyglądają, ale mogą łatwo utknąć w łapach psa i zostać połknięte, gdy pies próbuje wylizać łapy do czysta. Igły mogą uszkodzić jamę ustną, gardło i wyściółkę żołądka, a czasem prowadzić do reakcji alergicznych, ran i podrażnień skóry.
Czy istnieją bezpieczne alternatywy?
Niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ zależy to od Twojego psa i prawdopodobieństwa, że zje coś, czego nie powinien. Trociny mogą być bezpieczne dla niektórych drzew, takich jak cyprys i cedr, ale wdychanie ich może powodować podrażnienie, kichanie i objawy ze strony układu oddechowego u niektórych psów. Kamienie i kamienie mogą być również opcją, ponieważ większość psów nie je ich, ale zawsze są wyjątki. Jeśli Twój pies jest bardzo ciekawski i połyka rzeczy, których nie powinien, powinieneś nadzorować go w ogrodzie, aby upewnić się, że nie je ściółki.
Jednak każda ściółka jest potencjalnie niebezpieczna, ponieważ może zawierać pestycydy lub pleśnie, które są toksyczne po spożyciu. Niektóre ściółki zawierają mykotoksyny, takie jak penitrem A i roquefortine, które są szkodliwymi substancjami wytwarzanymi przez niektóre pleśnie. Połknięte mogą powodować biegunkę, wymioty, drżenie, drgawki i śmierć. Ściółka z wiórów drzewnych lub igieł sosnowych może również zawierać bardzo małe ilości olejków eterycznych, które mogą powodować reakcje alergiczne w wyniku kontaktu ze skórą, lub spożywane w dużych ilościach mogą prowadzić do rozstroju żołądka i osłabienia. Szczenięta i małe psy są bardziej narażone na ściółkę.
Oznaki zatrucia ściółką
Jeśli jesteś świadkiem, jak Twój pies je ściółkę, nie czekaj, aż pojawią się objawy niepożądanej reakcji; natychmiast zabierz je do weterynarza. Jeśli jednak nie byłeś świadkiem ich jedzenia, możesz zauważyć te znaki:
- Wzdęcia/ból brzucha
- Wymioty
- Pilnowanie przy oddawaniu kału lub biegunka, w zależności od ilości i rodzaju ściółki
- Nadpobudliwość i/lub niepokój, często na początku
- Przyspieszone bicie serca
- Zwiększone pragnienie
- Nieregularny rytm serca
- Utrata apetytu
- Szybki oddech
- Depresja i letarg w miarę postępu choroby
- Wzrost temperatury ciała
- Napady padaczkowe
- Drżenia
Chociaż jest to bardzo rzadkie, ciężki przypadek może być śmiertelny. Im szybciej udasz się z psem do weterynarza, tym lepiej. Niektóre rodzaje ściółki są bardziej niebezpieczne niż inne, ale wszystkie mogą powodować niedrożność lub zawierać pleśń, która stanowi kolejne zagrożenie dla zdrowia Twojego psa.
Odzyskiwanie po zatruciu ściółką
Większość psów, na szczęście, w pełni wraca do zdrowia po zjedzeniu ściółki z odpowiednią opieką weterynarza. Jednak szybkość powrotu do zdrowia będzie się różnić w zależności od kilku czynników, takich jak ogólny stan zdrowia psa, ilość zjedzonego przez psa i czas, jaki upłynął między spożyciem a leczeniem.
Pomocne jest też zabranie do gabinetu lekarza opakowania produktu lub próbki ściółki, co pozwoli określić jej skład.
Odzyskiwanie będzie również zależeć od tego, czy zdarzyło się to po raz pierwszy, czy nie. Tak więc najlepszą opcją jest pozbycie się ściółki, jeśli nie możesz ufać swojemu psu. Jeśli usunięcie go nie wchodzi w grę, istnieją inne sposoby zapewnienia psu bezpieczeństwa, takie jak:
- Stwórz skuteczną barierę między ogrodem a ściółką
- Spryskaj ściółkę środkiem odstraszającym bezpiecznym dla zwierząt i zatwierdzonym przez weterynarza, aby nie była tak atrakcyjna
- Nadzoruj swojego psa przez cały czas, gdy jest na zewnątrz
- Trenuj psa, aby trzymał się z dala od rzeczy, których nie powinien jeść, takich jak rośliny, ściółka i ziemia
- Używaj zabawek i tresury, aby odwrócić uwagę psa, gdy jest na zewnątrz
Ostateczne przemyślenia
Chociaż ściółka nie jest bezpieczna, większość psów w pełni wraca do zdrowia po jej spożyciu. Konieczne jest zwrócenie się o pomoc lekarską, gdy zobaczysz, że zwierzę je ściółkę, a tempo powrotu do zdrowia będzie zależeć od kilku czynników, takich jak ogólny stan zdrowia psa i ilość zjedzonej ściółki. Jeśli uważasz, że istnieje ryzyko, że Twój pies może ponownie zjeść ściółkę, warto usunąć ją z ogrodu lub przynajmniej trzymać psa z dala od niej w przyszłości.
