Koty są znane z różnorodnej gamy kolorów i wzorów sierści. Od klasycznego czarno-białego smokingu po egzotyczne bengalskie rozety, koci świat oferuje różnorodność kolorów do wyboru. Jednak jednym z kolorów, który pozostaje szczególnie rzadki, jest brąz. Brązowe koty są rzadkie, ale czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego brązowe koty wydają się tak rzadkie?
Cóż, okazuje się, że zrozumienie złożoności genetyki umaszczenia kotów może pomóc w rozwikłaniu tej tajemnicy. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat genetyki kotów i odkryjemy, dlaczego brązowe koty są tak rzadkie. Od roli genów po wpływ praktyk hodowlanych i czynników środowiskowych, zbadamy różne czynniki, które przyczyniają się do ubarwienia kotów.
Podstawowe zasady dziedziczenia u kotów
Zanim zagłębimy się w genetykę umaszczenia kotów, warto zrozumieć podstawowe zasady dziedziczenia. Jak wszystkie żywe stworzenia, koty dziedziczą cechy po swoich rodzicach. Cechy te są określane przez złożony zestaw instrukcji genetycznych, które dyktują wszystko, od koloru oczu po wzór sierści. U kotów instrukcje te są przenoszone na chromosomach, które są długimi, zwiniętymi pasmami DNA. W genomie kota domowego jest 38 chromosomów, z których każdy zawiera tysiące genów.
Koty dziedziczą jeden chromosom od matki i jeden od ojca, w sumie dwa, co daje zestaw. Każdy zestaw chromosomów zawiera dwie kopie każdego genu, po jednej od każdego z rodziców. Te kopie mogą być takie same (homozygotyczne) lub różne (heterozygotyczne). Kombinacja genów, które dziedziczy kot, określa jego cechy fizyczne, w tym kolor i wzór sierści.
Dziedziczenie może być dominujące lub recesywne. Geny dominujące ulegają ekspresji nawet wtedy, gdy kot odziedziczy tylko jedną kopię, podczas gdy geny recesywne ulegają ekspresji tylko wtedy, gdy kot odziedziczy dwie kopie. Na przykład gen futra czarnego (B) jest dominujący, podczas gdy gen futra białego (w) jest recesywny. Oznacza to, że kot z jedną kopią genu dominującego koloru czarnego i jedną kopią genu recesywnego koloru białego będzie miał czarne futro, ponieważ gen koloru czarnego jest dominujący.
Rola melaniny w ubarwieniu kota
Melanina to pigment odpowiedzialny za zabarwienie sierści kota. Jest produkowany przez wyspecjalizowane komórki zwane melanocytami, które znajdują się w skórze i mieszkach włosowych. Istnieją dwa rodzaje melaniny: feomelanina, która tworzy odcienie pomarańczy i czerwieni, oraz eumelanina, która tworzy odcienie brązu i czerni.
Ilość melaniny wytwarzanej przez kota zależy od jego genów. Niektóre geny zwiększają produkcję melaniny, podczas gdy inne ją zmniejszają. Specyficzna kombinacja genów, którą dziedziczy kot, określa ilość i rozmieszczenie melaniny w sierści, co z kolei określa jej kolor i wzór.
Genetyka kotów brązowych
Powodem, dla którego brązowe koty są rzadkie, jest to, że gen odpowiedzialny za brązowe futro jest recesywny. Oznacza to, że kot musi odziedziczyć dwie kopie genu, aby mieć brązowe futro. Jeśli kot odziedziczy tylko jedną kopię genu, będzie miał czarne futro, ponieważ gen czarnego futra jest dominujący.
Gen odpowiedzialny za czarne lub brązowe futro nazywany jest genem „B”. Istnieją dwie wersje tego genu: B, która produkuje czarne futro i b, która wytwarza brązowe futro. Kot, który odziedziczy dwie kopie genu B (BB), będzie miał czarne futro, podczas gdy kot, który odziedziczy dwie kopie genu b (bb), będzie miał brązowe futro. Kot, który odziedziczy jedną kopię każdego genu (Bb), będzie miał czarne futro, ponieważ gen odpowiedzialny za czarne futro jest dominujący.
Gen odpowiedzialny za brązową sierść jest stosunkowo rzadki u kotów domowych, ponieważ jest recesywny i dlatego prawdopodobieństwo jego ekspresji jest mniejsze. Jednak istnieją pewne rasy kotów, które częściej mają brązowe futro, takie jak kot birmański i havana brown. Rasy te były hodowane selektywnie ze względu na ich brązowe umaszczenie, co oznacza, że mają wyższą częstotliwość występowania genu b w swojej puli genowej.
Więcej powodów, dla których brązowe koty są rzadkie
Oprócz czynników genetycznych, które przyczyniają się do rzadkości brązowych kotów, istnieją również czynniki środowiskowe, które mogą wpływać na ubarwienie kotów. Na przykład ekspozycja na światło słoneczne może powodować rozjaśnianie lub ciemnienie futra kota, w zależności od produkcji melaniny. Dlatego czarne koty, które spędzają dużo czasu na świeżym powietrzu, często mają rudawo-brązową sierść, podczas gdy czarne koty przebywające w pomieszczeniach pozostają czarne.
Praktyki hodowlane mogą również odgrywać rolę w rzadkości brązowych kotów. Hodowcy, którzy koncentrują się na produkcji kotów o określonych kolorach lub wzorach, mogą celowo unikać hodowli na brązowe futro, ponieważ jest to mniej pożądane lub mniej opłacalne niż inne kolory. Może to skutkować mniejszą populacją kotów z genem b, co sprawia, że brązowe koty są jeszcze rzadsze.
Inne rzadkie kolory kotów
Brązowe koty to nie jedyny rzadki kolor w kocim świecie. Koty mogą mieć również rzadkie kolory, takie jak liliowy, cynamonowy i płowy. Kolory te są wytwarzane przez różne kombinacje genów i często są wynikiem selektywnej hodowli.
Liliowe koty, na przykład, mają rozcieńczoną wersję genu czekoladowego futra. Ten gen jest recesywny, co oznacza, że kot musi odziedziczyć dwie kopie genu, aby mieć liliową sierść. Z drugiej strony koty cynamonowe mają inny gen, który nadaje czerwonawo-brązowy kolor. Podobnie jak gen brązowego futra, gen cynamonowego futra jest recesywny, co oznacza, że kot musi odziedziczyć dwie kopie genu, aby mieć cynamonowe futro.
Płowe koty mają kombinację genów cynamonu i rozcieńczonego, co daje blady, kremowy kolor. Ten kolor jest niezwykle rzadki i występuje tylko u kilku ras kotów, takich jak kot somalijski i abisyński.
Hodowla dla określonych kolorów kotów
Hodowla na określone kolory kotów jest praktyką kontrowersyjną. Niektórzy hodowcy uważają, że jest to konieczne, aby wyhodować koty o pożądanych cechach, podczas gdy inni uważają, że hodowanie zwierząt ze względu na ich wygląd jest dość nieetyczne. Istnieją również obawy dotyczące zdrowia i dobrostanu kotów, które były hodowane selektywnie pod kątem określonych kolorów lub wzorów.
Hodowla selektywna może skutkować mniejszą pulą genów, co może zwiększać ryzyko chorób genetycznych i problemów zdrowotnych. Na przykład dominujący gen odpowiedzialny za białe futro (W) jest powiązany z głuchotą u kotów, ponieważ wpływa na rozwój ucha wewnętrznego. Hodowla na białe futro może zatem zwiększyć prawdopodobieństwo głuchoty u kociego potomstwa.
Etyka hodowli rzadkich kolorów
Jak zapewne możesz sobie wyobrazić, etyka hodowli rzadkich kolorów jest złożona, a obie strony debaty mają ważne argumenty. Niektórzy hodowcy twierdzą, że hodowla rzadkich kolorów jest konieczna w celu zachowania niektórych ras kotów, podczas gdy inni uważają, że ważniejsze jest nadanie priorytetu zdrowiu i dobrostanowi zwierząt.
Być może jednym z możliwych kompromisów jest skupienie się na hodowli pod kątem różnorodności genetycznej, a nie określonych kolorów lub wzorów. Może to pomóc w utrzymaniu zdrowej puli genów, jednocześnie pozwalając na zróżnicowaną gamę kolorów i wzorów sierści.
Kolor kota i wskaźniki adopcji
Wierz lub nie, ale kolor futra kota może również wpłynąć na jego szanse na adopcję. Badania wykazały, że koty o pewnych kolorach, takich jak czarny i brązowy, są rzadziej adoptowane niż koty o bardziej nietypowych kolorach, takich jak pomarańczowy, biały lub perkal. Jest to znane jako stronniczość czarnego kota i uważa się, że jest to spowodowane wieloma czynnikami, w tym przesądami i stereotypami kulturowymi.
Pamiętaj jednak, że osobowość i zachowanie kota są o wiele ważniejsze niż jego kolor, jeśli chodzi o to, czy futrzany przyjaciel będzie pasował do Twojego domu. Najlepiej skupić się na znalezieniu kota, który będzie pasował do ich stylu życia i osobowości, zamiast po prostu wybierać kota na podstawie jego koloru. Ale dla każdego jego.
Podsumowanie
Tak, brązowe koty są dość rzadkie w porównaniu z innymi kolorami kotów, takimi jak czarny, rdzawo-biały, niebieski lub kremowy. Rzadkość brązowych kotów wynika z połączenia czynników genetycznych i środowiskowych, w tym recesywnego charakteru genu brązowego futra i selektywnych praktyk hodowlanych. Chociaż hodowla w celu uzyskania określonych kolorów i wzorów jest kontrowersyjna, istnieją sposoby na utrzymanie zdrowej puli genów, jednocześnie pozwalając na zróżnicowaną gamę kolorów i wzorów sierści.
