W miarę jak nasze psy się starzeją, spodziewamy się, że zwolnią, będą więcej spać, może pojawi się trochę siwych włosów wokół pyska.
Niektórych właścicieli może zaskoczyć fakt, że ich psy mogą doświadczać dezorientacji, utraty pamięci i pogorszenia funkcji poznawczych, podobnie jak ludzie z demencją lub chorobą Alzheimera. Niestety, nie jest to tylko efekt uboczny starzenia się – to właściwie psia demencja lub psia dysfunkcja poznawcza (CCD).
Choroba ta postępuje i nie ma na nią lekarstwa, ale istnieją sposoby na rozpoznanie objawów i pomoc zwierzęciu w tym trudnym czasie.
Zrozumienie dysfunkcji poznawczych u psów
Według Journal of Veterinary Behavior psy z CCD wykazują podobne zmiany patologiczne jak ludzie z chorobą Alzheimera i demencją. Jednak w przeciwieństwie do tych warunków CCD nadal nie jest dobrze zbadany ani zrozumiany przez porównanie. Wykazano, że złogi białka w mózgu i naczyniach krwionośnych korelują z ciężkością choroby. Uszkodzenia oksydacyjne są również związane ze spadkiem funkcji poznawczych.
Ponieważ psy nie potrafią mówić, wielu właścicieli przypisuje swoje zmiany behawioralne normalnemu starzeniu się i pomija wczesne sygnały ostrzegawcze CCD, dopóki nie stanie się ona poważna. Nie wspominają o tych problemach swojemu weterynarzowi, przez co CCD jest pomijane podczas rutynowych wizyt.
Oznaki CCD
Demencja u psów jest zazwyczaj diagnozowana na podstawie akronimu DISH (Disorientation, Interaction, Sleep and Activity, Housetraining). Niektóre z tych objawów mogą naśladować inne stany, więc jest to diagnoza wykluczenia, co oznacza, że można ją osiągnąć poprzez zbadanie i wyeliminowanie innych potencjalnych przyczyn. Dostępne są listy kontrolne ułatwiające zapisywanie objawów.
Dezorientacja
- Tempo
- Błądzenie bez celu
- Utknięcie w różnych częściach domu, np. za meblami lub po drugiej stronie drzwi
- Zgubienie się na podwórku
- Nie rozpoznaje znajomych osób lub zwierząt domowych
- Zmniejsz reakcję na polecenia słowne
Interakcja
- Zmniejszony entuzjazm dla uwagi
- Szukanie mniejszej uwagi, na przykład głaskanie lub zabawa
- Mniejsze zainteresowanie powitaniem członków rodziny
Sen i aktywność
- Śpi więcej w ciągu dnia
- Zły lub zakłócony sen w nocy
- Brak zainteresowania otoczeniem lub czynnością
- Niepokój lub chodzenie w nocy
- Zwiększona wokalizacja w nocy
Trening w domu
- Częste wypadki w pomieszczeniach
- Wypadki po wypuszczeniu na zewnątrz
- Brak wskazania konieczności wyjścia na zewnątrz
Pamiętaj, że niektóre z tych objawów mogą być spowodowane innymi schorzeniami, takimi jak utrata wzroku lub słuchu oraz zapalenie stawów. Stany chorobowe, takie jak cukrzyca i choroba Cushinga, mogą również prowadzić do nietrzymania moczu. Ważne jest, aby przeprowadzić pełne badanie, które obejmuje badanie fizykalne, badanie moczu, badania krwi i inne testy, aby wykluczyć możliwe problemy zdrowotne i postawić ostateczną diagnozę CCD.
Opieka nad psem z demencją
Demencja wymaga pewnych zmian w stylu życia i interwencji, aby szczenię było szczęśliwe i czuło się komfortowo.
Opracuj rutynę
Psy doceniają strukturę i rutynę w każdym wieku, ale jest to niezbędne dla psa z demencją. Te psy korzystają z przewidywalnej rutyny karmienia, spędzania czasu na świeżym powietrzu i kładzenia się spać, co może zmniejszyć poczucie dezorientacji i stresu.
Manie ścisłego harmonogramu nie zawsze jest możliwe, ale staraj się zapewnić spójną rutynę tych czynności, aby pomóc Twojemu psu radzić sobie.
Unikaj zmiany układu
Psy z CCD często gubią się w domu. Właściciele mogą stwierdzić, że ich psy nie mogą wydostać się zza mebli lub otwartych drzwi. Podczas chodzenia psy mają zmniejszoną świadomość otoczenia i mogą potykać się o bałagan pozostawiony na podłodze.
Dokładaj wszelkich starań, aby utrzymać porządek w domu i meble w tym samym miejscu, zwłaszcza miski na karmę i wodę oraz legowisko dla psa. Jeśli nieoczekiwanie zmienisz układ, może to zwiększyć dezorientację psa i doprowadzić do stresu. Należy również unikać pozostawiania bałaganu na podłodze, takiego jak buty lub zabawki, o które pies może się potknąć.
Przygotuj się na wypadek podczas treningu w domu
Psy z demencją mogą mieć przerwy w szkoleniu domowym lub całkowite nietrzymanie moczu lub stolca. Pies z problemami domowymi nie jest zadowolony z wypadków, a to może być dla niego denerwujące, nie wspominając o stresującym i frustrującym dla Ciebie.
Wyprowadzaj psa na częstsze przerwy w toalecie, ale pamiętaj, że może nie pamiętać, dlaczego jest na zewnątrz. Daj im czas na wędrówkę i zobacz, czy się załatwią. Pamiętaj, że Twój pies prawdopodobnie nie ostrzeże Cię, że musi wyjść na zewnątrz, więc zaplanuj harmonogram na rano, po posiłkach i przed snem.
Możliwe, że będziesz spędzać czas na dworze ze swoim psem, tylko po to, żeby wszedł i od razu zrobił siusiu lub kupę na podłogę. Nie złość się ani nie karć psa, ponieważ sytuacja wymyka się spod kontroli i może tylko zdenerwować.
Na koniec możesz zainwestować w wodoodporne lub nadające się do prania legowisko dla psa, które pomoże w razie wypadku i zatrzyma psa w części domu z twardą podłogą. Inną opcją są ochraniacze na materace przeznaczone dla osób nietrzymających moczu. Są one często wystarczająco duże, aby pasowały do każdego rozmiaru rasy, tanie i zmywalne, dzięki czemu można je obracać w razie potrzeby. Pieluchomajtki dla psów są dostępne, ale jeśli problemy z nietrzymaniem moczu wymagają ich użycia, porozmawiaj ze swoim lekarzem weterynarii, aby wiedzieć, jak dbać o swojego psa i uniknąć dalszych problemów, takich jak oparzenia moczem.
Zachowaj środki ostrożności
Psy z demencją często mają trudności z poruszaniem się po domu, utykają pod i za meblami oraz potykają się o przedmioty. Może to być niebezpieczne, jeśli pies spadnie ze schodów lub znajdzie się za meblami, które można przewrócić. Na podwórku pies może spaść z ganku lub tarasu, do stawu lub basenu albo oddalić się, zwiększając potencjalne zagrożenie.
Podejmij środki ostrożności, aby zapewnić swojemu psu bezpieczeństwo. Zainwestuj w dużą klatkę lub kojec, aby trzymać psa w zamknięciu, gdy nie możesz nadzorować lub poświęcić mu małego pokoju i wyeliminować wszelkie potencjalne zagrożenia. Twój pies nigdy nie powinien być pozostawiany na zewnątrz bez nadzoru, nawet na własnym podwórku, i pamiętaj, aby mieć na obroży identyfikatory.
Poświęć czas na stymulację fizyczną i psychiczną
Zarówno fizyczna, jak i psychiczna stymulacja są ważne dla Twojego psa, zwłaszcza we wczesnych stadiach osłabienia funkcji poznawczych. Nadążaj za regularnymi, krótkimi spacerami i sniffari i podążaj za swoim psem. Nowe widoki, zapachy i aktywność na zewnątrz mogą być przytłaczające, więc nie spiesz się i zapewnij swojego psa, że jest bezpieczny.
Do stymulacji umysłowej wypróbuj proste puzzle, które pobudzają mózg Twojego psa. Unikaj zbyt skomplikowanych puzzli, ponieważ może to wywołać więcej frustracji i stresu. Utrzymuj gry krótkie i proste, aby uniknąć frustracji psa. Zmieniaj zabawki, aby każdego dnia było coś interesującego.
Wzmocnij szkolenie komend takich jak „stań” i „patrz” zamiast „siad” i „leżeć”, które mogą być trudne dla psów z problemami z poruszaniem się.
Bądź cierpliwy i dostosuj się
Demencja u psów może być denerwująca, czasochłonna i frustrująca w leczeniu, zwłaszcza gdy objawy stają się poważniejsze. Pamiętaj jednak o cierpliwości i wyrozumiałości. Nic z tego nie jest winą twojego psa i prawdopodobnie jest tak samo zestresowany jak ty. Staraj się rozwiązywać pojawiające się problemy i bądź gotowy na dostosowanie się do zmieniających się warunków.
Podejmuj regularne kontrole u weterynarza
Psy mogą doświadczać różnych problemów zdrowotnych wraz z wiekiem, z demencją lub bez. Regularne kontrole weterynaryjne są ważne nie tylko w celu monitorowania stanu psychicznego psa, ale także w celu wykrycia innych problemów zdrowotnych, które mogą wystąpić, takich jak cukrzyca, choroba nerek lub utrata wzroku. Notuj zmiany w zachowaniu psa i objawy fizyczne i omów je ze swoim lekarzem weterynarii.
Często zadawane pytania dotyczące demencji u psów
Jak diagnozuje się demencję u psów?
Psia demencja jest diagnozowana przez wykluczenie. Wiele objawów CCD można zaobserwować w przypadku innych schorzeń, więc weterynarze zazwyczaj wykluczają inne schorzenia, dopóki nie pozostanie tylko CCD. Jeśli podejrzewasz, że Twój pies ma demencję, konieczna jest wizyta u weterynarza. MRI można wykorzystać do postawienia ostatecznej diagnozy, ale może to być zbyt kosztowne.
Co powoduje demencję u psa?
Przyczyna demencji u psów nie jest obecnie znana, ale jest to powszechna część procesu starzenia. Powoduje kilka postępujących zmian zwyrodnieniowych w tkance mózgowej i jej naczyniach krwionośnych.
Czy demencji u psów można zapobiec?
Ponieważ początkowa przyczyna jest nieznana, nie jest jasne, czy demencji można zapobiec. Istnieją jednak korelacje między rasą, rozmiarem, wiekiem, statusem seksualnym i poziomem aktywności. Jedno z badań wykazało, że psy o wysokim poziomie aktywności są mniej narażone na rozwój demencji.
Czy psią demencję można wyleczyć?
Podobnie jak demencja i choroby neurodegeneracyjne u ludzi, obecnie nie ma znanego lekarstwa na CCD. Funkcje poznawcze stopniowo się pogarszają i nie ma sposobu, aby zregenerować lub odwrócić tę utratę. Jednak obecnie trwają badania nad potencjalnymi metodami leczenia i lekarstwami. Istnieje wiele wspomagających leków, pokarmów i suplementów, które mają korzystne działanie. Pamiętaj, aby omówić je z lekarzem weterynarii.
Co powinienem zrobić, jeśli podejrzewam, że mój pies ma demencję?
Jeśli podejrzewasz, że Twój pies cierpi na demencję lub zauważasz znaczące zmiany w zachowaniu, ważne jest, aby umówić się na wizytę kontrolną z lekarzem weterynarii. Może to być demencja lub inny stan chorobowy, prawdopodobnie uleczalny, a Twój weterynarz przeprowadzi badania w celu ustalenia przyczyny zmian i omówi z Tobą opcje.
Jakie są perspektywy dla psów z demencją?
Proces starzenia dotyka wszystkich, a ponieważ nasze zwierzęta otrzymują lepszą opiekę i żyją dłużej, prawdopodobnie będą wykazywać więcej chorób i stanów związanych z wiekiem, takich jak CCD. Chociaż patrzenie, jak twoje niegdyś pełne życia szczenię podupada w ten sposób, może być denerwujące, masz opcje, aby zapewnić swojemu zwierzakowi wygodę i szczęście do końca jego życia.
Czy powinienem dokonać eutanazji?
Decyzja o eutanazji psa jest zawsze trudna. W zależności od stopnia zaawansowania stanu psa, możesz radzić sobie z objawami i poprawiać jakość życia psa za pomocą interwencji i leków, takich jak zmiany w gospodarstwie domowym i leki. Twój weterynarz może pomóc ci zapewnić opiekę paliatywną i zapewnić psu komfort tak długo, jak to możliwe.
Jakość życia Twojego psa może się jednak szybko pogorszyć. Jeśli dezorientacja i niepokój Twojego psa nie są opanowane i zmaga się on z uczuciem strachu przez znaczną część dnia, nie jest w stanie wygodnie spać, rani się pomimo środków ostrożności lub nie cieszy się już zabawą, jedzeniem lub czasem nawiązywania więzi, to niewiele życia w ogóle.
Ostatecznie decyzja o eutanazji jest głęboko osobista. Weź pod uwagę jakość życia i godność swojego psa oraz poziom stresu i skonsultuj się z lekarzem weterynarii. Choć trudna, ta decyzja jest ostatecznym aktem dobroci.
