Golden retrievery konsekwentnie plasują się w pierwszej piątce najpopularniejszych ras psów w Stanach Zjednoczonych, zgodnie z coroczną listą publikowaną przez American Kennel Club (AKC). Są kochane, łatwe do wyszkolenia i generalnie są wspaniałymi rodzinnymi zwierzakami!
Niestety są również podatne na dysplazję stawów biodrowych, która dotyka przede wszystkim psy ras dużych. Genetyka odgrywa ważną rolę w rozwoju dysplazji stawu biodrowego, ale ważnymi czynnikami są również odżywianie, ćwiczenia i poziom hormonów podczas wzrostu.
Dysplazja stawu biodrowego prowadzi do zapalenia stawów w zajętym stawie biodrowym (biodrach) i może znacząco wpłynąć na jakość życia psa. W rezultacie hodowcy psów ras dużych (w tym golden retrievery) często uczestniczą w programach przesiewowych, których celem jest zmniejszenie liczby psów dotkniętych chorobą.
Jeśli zastanawiasz się nad dodaniem golden retrievera do swojej rodziny, warto dowiedzieć się o dysplazji stawu biodrowego. Poszukaj hodowców, którzy badają swoje psy pod kątem choroby i skonsultuj się z lekarzem weterynarii w celu uzyskania porady dotyczącej idealnego odżywiania i ćwiczeń dla Twojego rosnącego szczeniaka.
Co to jest dysplazja stawu biodrowego?
Staw biodrowy jest powszechnie opisywany jako staw „kulisty”:
- „Kula” odnosi się do głowy kości udowej (wierzchołek kości udowej)
- „Gniazdo” odnosi się do panewki (części miednicy)
W normalnym stawie biodrowym panewka pewnie trzyma głowę kości udowej, umożliwiając płynny ruch.
U psów z dysplazją stawów biodrowych staw biodrowy nie rozwija się prawidłowo. Głowa kości udowej jest często spłaszczona zamiast okrągłej, a panewka jest płytsza niż powinna. Rezultatem jest słabe dopasowanie i luźny (tj. luźny) staw biodrowy. Zamiast płynnie obracać się w panewce, głowa kości udowej odbija się, uszkadzając chrząstkę i ostatecznie prowadząc do zapalenia stawów.
Jakie są objawy dysplazji stawów biodrowych?
Oznaki dysplazji stawu biodrowego są bardzo zmienne. Mogą wahać się od nieco nieprawidłowego chodu do znacznej kulawizny (utykanie) i bólu. Jeśli zauważysz którykolwiek z tych objawów u swojego psa, umów się na wizytę u lekarza weterynarii:
- Podskakiwanie królika (tj. poruszanie tylnymi łapami razem)
- Utykanie (czasami lub cały czas)
- Zmniejszona masa mięśniowa jednej lub obu tylnych nóg
- Trudności ze wstawaniem po siedzeniu lub leżeniu
- Niechęć do wchodzenia po schodach lub chodzenia po śliskich powierzchniach
- Zmniejszenie zainteresowania aktywnością fizyczną
Właściciele są czasami zaskoczeni, gdy lekarz weterynarii mówi im, że ich pies cierpi. Ludzie często oczekują, że bolesny pies będzie jęczeć lub płakać, ale w rzeczywistości nie jest to powszechne (zwłaszcza w przypadku przewlekłego bólu). Ta ulotka wydana przez American Animal Hospital Association (AAHA) zawiera doskonały przegląd wielu różnych (i często subtelnych) sposobów, w jakie psy okazują nam, że doświadczają bólu.
Jakie są przyczyny dysplazji stawów biodrowych?
Nie ma jednej przyczyny dysplazji stawów biodrowych u psów. Raczej wiele czynników przyczynia się do jego rozwoju, w tym:
Genetyka
Dysplazja stawu biodrowego jest dziedziczna u psów, ale nie do końca rozumiemy zaangażowane geny. Trwają badania mające na celu identyfikację określonych markerów genetycznych związanych z tą chorobą, co, miejmy nadzieję, doprowadzi do opracowania testu opartego na DNA, który może wykryć dysplazję stawu biodrowego u golden retrieverów i innych ras.
Obecnie jedynym sposobem na wykrycie dysplazji stawu biodrowego u psów hodowlanych jest wykonanie zdjęcia rentgenowskiego stawu biodrowego. W Stanach Zjednoczonych Orthopaedic Foundation for Animals (OFA) i University of Pennsylvania Hip Improvement Plan (PennHip) oceniają radiogramy na podstawie jasno określonych kryteriów. Podsumowanie badania porównującego te dwie metody można znaleźć tutaj.
Odżywianie
Właściwe żywienie sprzyja prawidłowemu wzrostowi i rozwojowi wszystkich szczeniąt, ale należy wziąć pod uwagę specjalne wymagania dotyczące ras dużych. Poproś swojego lekarza weterynarii, aby zalecił odpowiednią dietę dla twojego szczeniaka i ile powinieneś karmić w każdym posiłku. Swobodny dostęp do pokarmu w okresie wzrostu nie jest zalecany, ponieważ może wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia dysplazji stawu biodrowego.
Ćwiczenie
Niestety, obecnie nie ma ustalonych protokołów ćwiczeń specjalnie zmniejszających ryzyko dysplazji stawu biodrowego. Jednak dobrą ogólną wskazówką jest, aby nigdy nie zmuszać dorastającego szczeniaka do ćwiczeń. Szczenięta powinny mieć możliwość samodzielnego określania poziomu aktywności i robienia przerw, gdy się zmęczą. Niektórzy eksperci odradzają również pozwalanie szczeniętom biegać po śliskich podłogach.
Czas zabiegu sterylizacji lub kastracji
W przeszłości wiele psów w Ameryce Północnej było sterylizowanych lub kastrowanych przed ukończeniem pierwszego roku życia (często już w wieku sześciu miesięcy). Jednak ostatnie badania wykazały, że może to zwiększać ryzyko niektórych problemów zdrowotnych u psów dużych ras (tj. tych, które ważą ponad 45 funtów w wieku dojrzałym).
W szczególności w odniesieniu do golden retrieverów, dwa badania przeprowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis (opublikowane w 2013 i 2020 r.) wykazały znacznie wyższe wskaźniki dysplazji stawu biodrowego u samców psów wykastrowanych przed ukończeniem 12 miesiąca życia w porównaniu z psami nietkniętymi samce oraz kastrowane po 12 miesiącu życia.
Czas zabiegu kastracji wydaje się być mniej ważny dla samic rasy Golden Retriever ze względu na ryzyko rozwoju dysplazji stawu biodrowego.
Jak opiekować się psem z dysplazją stawu biodrowego? 5 sposobów, aby pomóc swojemu szczeniakowi
Podstawowym celem leczenia psa z dysplazją stawu biodrowego jest złagodzenie dyskomfortu i utrzymanie dobrej jakości życia. Warunek można opanować na różne sposoby:
1. Leczenie chirurgiczne
Istnieją cztery opcje leczenia dysplazji stawu biodrowego.
Dwie z procedur dotyczą nieprawidłowej wiotkości stawu biodrowego u młodych psów i należy je wykonać przed rozwinięciem się zapalenia stawów:
- Młodociane spojenie łonowe (JPS)
- Podwójna lub potrójna osteotomia miednicy (DPO lub TPO)
Pozostałe dwie procedury są zalecane dla psów, które mają już zapalenie stawów w dotkniętym biodrze (biodrach):
- Totalna wymiana stawu biodrowego (THR)
- Wycięcie głowy kości udowej (FHO)
Szczegółowe objaśnienia tych procedur (oraz kiedy są wskazane) można znaleźć w sekcji „Leczenie” tego artykułu autorstwa American College of Veterinary Surgeons (ACVS).
2. Leczenie bólu
Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są powszechnie stosowane w leczeniu bólu u psów z zapaleniem stawów. Większość z nich jest dobrze tolerowana i bezpieczna przy długotrwałym stosowaniu u psów z prawidłową czynnością wątroby i nerek. W razie potrzeby można zastosować inne leki przeciwbólowe, w połączeniu z NLPZ lub jako alternatywę.
3. Zarządzanie wagą
Wykazano, że utrzymanie beztłuszczowej masy ciała zmniejsza ból u psów z dysplazją stawu biodrowego, a także pomaga w poruszaniu się.
4. Fizjoterapia
Fizjoterapia i inne formy rehabilitacji fizycznej są często zalecane dla psów po operacji dysplazji stawu biodrowego. Mogą również pomóc w utrzymaniu siły i mobilności psów, które nie są leczone chirurgicznie.
5. Nutraceutyki i terapie alternatywne
Istnieje szeroka gama suplementów i alternatywnych metod leczenia, które pomagają w leczeniu zapalenia stawów u psów, które zostały szczegółowo opisane tutaj.
Najczęściej zadawane pytania
Jak często występuje dysplazja stawów biodrowych u golden retrieverów?
Dokładna częstość występowania dysplazji stawu biodrowego u golden retrieverów w Stanach Zjednoczonych jest nieznana. Badanie opublikowane w 2005 roku oszacowało, że 53-73% golden retrieverów może cierpieć na dysplazję stawu biodrowego, ale szacunki te mogą być ostrożne.
Czy można zapobiec dysplazji stawu biodrowego?
Niestety nie wszystkim przypadkom dysplazji stawu biodrowego można zapobiec. Najlepsze, co możemy zrobić, to:
- Prześwietlanie psów przed rozmnażaniem
- Zapewnij odpowiednie odżywianie i ruch rosnącym szczeniętom dużych ras
- Poczekaj do roku lub więcej z kastratami Golden Retriever
Jak diagnozuje się dysplazję stawu biodrowego?
Dysplazja stawu biodrowego jest diagnozowana przez:
- Obserwacja chodu psa i manipulacji jego biodrami w celu wykrycia znaku Ortolaniego (potwierdzającego wiotkość bioder); ten test powinien być wykonywany w sedacji i tylko przez przeszkolonego lekarza weterynarii
- Zdjęcia RTG bioder, które również powinny być wykonywane w sedacji (lub nawet znieczuleniu), aby zapobiec dyskomfortowi i zapewnić prawidłowe ułożenie
Zakończenie
Rozpoznanie dysplazji stawu biodrowego może być druzgocące dla właścicieli i znacząco wpłynąć na jakość życia psa. Jeśli myślisz o dodaniu Golden Retrievera do swojej rodziny, wybierz hodowcę, który sprawdza tę chorobę. Chociaż badania przesiewowe nie gwarantują, że Twój szczeniak nie odziedziczy dysplazji stawu biodrowego, jest to jedno z najlepszych narzędzi, jakie mamy obecnie. Mamy nadzieję, że w przyszłości dostępny będzie test genetyczny, który pomoże zmniejszyć liczbę psów dotkniętych tą chorobą.
