Deerhound szkocki i wilczarz irlandzki to duże rasy o szorstkiej sierści i lojalnej, odważnej naturze. Obie rasy są czczonymi chartami, należą do największych ras na świecie i istnieją od wieków, więc trudno jest określić dokładne pochodzenie którejkolwiek z ras.
Niezależnie od tego, oba rodzaje psów to ogromna odpowiedzialność, a opieka nad nimi wymaga dużo czasu i poświęcenia. Chociaż te psy są podobne na powierzchni, istnieje kilka znaczących różnic, o których należy pamiętać. W tym artykule zagłębimy się w każdą rasę i przyjrzymy się, co sprawia, że są tak wyjątkowe.
Deerhound vs Wolfhound: różnice wizualne
Deerhound szkocki i wilczarz irlandzki są często mylone ze sobą i łatwo zrozumieć, dlaczego. Oba są dużymi psami o krótkiej lub średniej długości drucianej sierści i podobnym umaszczeniu. Największą różnicą wizualną jest to, że wilczarz irlandzki jest nieco wyższy od jelenia, nawet o 5 cali, i zazwyczaj jest też bardziej umięśniony. Wilczarz ma również lekko zakrzywiony ogon, podczas gdy Deerhound ma dłuższy, bardziej zwężający się ogon, który sięga prawie ziemi.
Szybki przegląd
Szkocki Deerhound
- Średni wzrost:28-32 cale
- Średnia waga: 75-110 funtów
- Długość życia: 8-11 lat
- Zapotrzebowanie na ćwiczenia: 2+ godzin dziennie
- Wymagania pielęgnacyjne: Umiarkowane
- Dla rodzin: Tak
- Przyjazne psom: Głównie
- Wyszkolenie: Dobra
Wilczarz irlandzki
- Średni wzrost: 32-35 cali
- Średnia waga: 115-180 funtów
- Długość życia: 6-8 lat
- Zapotrzebowanie na ćwiczenia: 1-2 godziny dziennie
- Wymagania pielęgnacyjne: Niskie
- Dla rodzin: Tak, ale lepiej dla rodzin ze starszymi dziećmi
- Przyjazne psom: Tak
- Możliwość trenowania: Dobra, ale powolna
Przegląd szkockiego jelenia
Ten szkocki deerhound, znany również jako „Królewski Pies Szkocji”, był używany co najmniej od początku 16thwieku do polowania na jelenie, ale większość ras przeszłość i pochodzenie nie są znane. W ich ojczystej Szkocji były zarezerwowane tylko dla szlachciców i nikt poniżej rangi hrabiego nie mógł ich posiadać. Oczywiście ta ograniczona własność kilka razy prawie doprowadziła do wyginięcia rasy, ale rasa została przywrócona znad krawędzi i przybyła do Stanów Zjednoczonych pod koniec XVIII wieku. Rasa stopniowo zyskiwała na popularności i liczebności, ale do dziś jest dość rzadka.
Osobowość
Scottish Deerhounds to szlachetne psy, które noszą się z godnością i dumą. Są łagodnymi psami pomimo swojej siły i mocy i odważnymi pomimo swojej wrażliwej natury - ale nigdy nie są agresywne. Są to bardzo czułe psy, które są przyjazne zarówno dla nieznajomych, jak i rodziny i przyjaciół i ogólnie świetnie radzą sobie z dziećmi. Podczas gdy te psy uwielbiają dobrą sesję energicznych ćwiczeń, nie zdziw się, gdy te delikatne olbrzymy spróbują wdrapać się na twoje kolana, by się przytulić!
Trening i ćwiczenia
Szkocki deerhound jest spokojną i posłuszną rasą pomimo swoich ogromnych rozmiarów, ale nadal potrzebuje co najmniej 2 godzin dziennie ćwiczeń, aby być szczęśliwym i zdrowym. Uwielbiają regularne wybiegania i ćwiczenia bez smyczy i potrzebują dużego podwórka do zabawy i ćwiczeń; te psy nie nadają się do mieszkania w bloku.
Wczesna socjalizacja i szkolenie są niezbędne dla tych łagodnych olbrzymów, ponieważ muszą być w stanie przyjmować polecenia i pozostawać pod twoją kontrolą. Są dość łatwe do wyszkolenia ze względu na ich lojalną naturę i chęć zadowolenia, ale mają upartą, niezależną i powściągliwą passę, która może być wyzwaniem dla początkujących właścicieli. Będą potrzebować sporo cierpliwości i poświęcenia podczas treningu i nie będą dobrze reagować na ostre nagany ze względu na ich wrażliwą naturę. Trening pozytywnego wzmacniania jest idealny w przypadku tych psów, a chwalenie i nagradzanie ich po wykonaniu dobrej pracy znacznie przyczyni się do skłonienia ich do wykonywania poleceń.
Zdrowie i pielęgnacja
Scottish Deerhounds to duże psy, a z tym rozmiarem wiąże się kilka różnych potencjalnych problemów zdrowotnych. Podobnie jak wiele chartów, Deerhoundy są bardzo wrażliwe na znieczulenie, więc pamiętaj, aby ostrzec swojego weterynarza, jeśli nie jest tego świadomy. Kostniakomięsak, skręt żołądka oraz dysplazja stawu biodrowego i łokciowego to inne częste problemy, które mogą dotyczyć dużych ras, takich jak deerhoundy.
Te psy potrzebują dziennie około 3-4 filiżanek wysokiej jakości karmy, aby utrzymać masę mięśniową i szybki metabolizm. Zalecamy podzielenie tego na 2 posiłki dziennie i uzupełnienie go o dodatkowe białko z chudego mięsa i podrobów.
Deerhounds mają grubą, żylastą i szorstką sierść, która została opracowana, aby chronić je podczas polowania w trudnym terenie szkockich wyżyn. Chociaż ich sierść jest dość łatwa w utrzymaniu i łatwa w pielęgnacji, gubią sierść, więc trzeba je czesać co tydzień, aby usunąć martwe włosy.
Odpowiedniość
Scottish Deerhounds to świetne psy rodzinne, ale należy zachować ostrożność w przypadku małych dzieci, ponieważ te psy mogą je łatwo przypadkowo przewrócić podczas zabawy. Nie są typowym psem rodzinnym i towarzyszem zabaw dla dzieci, ale mimo to mogą być wspaniałymi psami rodzinnymi. Są idealne dla właścicieli mieszkających w domach z dużymi ogrodami lub gospodarstwach rolnych i prowadzących aktywny tryb życia.
Przegląd wilczarza irlandzkiego
Wilczarze irlandzkie były tradycyjnie używane do polowań - ich duże rozmiary wykorzystywano do polowania na zwierzynę łowną, taką jak łoś i dzik, a także były odważnymi i lojalnymi psami stróżującymi. Psy te były również szeroko stosowane na wojnie, ponieważ ich wzrost oznaczał, że mogły z łatwością ściągać żołnierzy z rydwanów i koni. Tylko irlandzcy szlachcice i członkowie rodziny królewskiej mogli posiadać wilczarze i często otrzymywali je jako prezenty od członków rodziny królewskiej. To oczywiście spowodowało spadek ich liczebności wraz z wyginięciem wilków i łosi w Irlandii, ale ich liczba stale rosła pod koniec XIX wieku.
Osobowość
Irlandzkie wilczarze są niezwykle inteligentne i pomimo swojej historii łowieckiej i onieśmielającej postury, są też łagodnymi psiakami. Na ogół są spokojnymi i posłusznymi zwierzętami, ale potrafią w każdej chwili wkroczyć do akcji, co czyni je idealnymi psami stróżującymi. Są wrażliwymi psami, które nie reagują dobrze na surowe traktowanie i szkolenie, a ten rodzaj szkolenia będzie służył jedynie odcięciu ich od właściciela.
Chociaż te psy są czasami odważne i nieustraszone, rzadko są agresywne. Są również niezwykle lojalni i serdeczni, ale nie nadmiernie przywiązani ani zabiegający o uwagę, są szybcy i zwinni, ale posłuszni i kontrolowani. Na ogół dobrze dogadują się z innymi psami, ale mniejsze zwierzęta domowe i koty mogą być postrzegane jako ofiary, dlatego niezbędna jest wczesna socjalizacja i odpowiednie szkolenie.
Trening i ćwiczenia
Irish Wolfhounds nie potrzebują tak dużo ruchu jak Deerhounds, ale 1-2 godziny dziennie są niezbędne, aby były zdrowe i szczęśliwe. Chociaż wilczarze są najszczęśliwsze w domu ze swoimi właścicielami, z pewnością nie nadają się do mieszkania w bloku i potrzebują dużego podwórka do biegania. Należy pamiętać, że duże rasy są podatne na problemy ze stawami, dlatego należy je ćwiczyć tylko przez około 20-40 minut jeden dzień w pierwszym roku, aby uniknąć uszkodzenia stawów.
Wilczary są chętne do pomocy, inteligentne i łatwe do wyszkolenia. To powiedziawszy, dojrzewają dość wolno, więc szkolenie może zająć trochę czasu. Cierpliwość i konsekwencja są niezbędne w szkoleniu tych psiaków, a ich wrażliwa natura sprawia, że pozytywny trening wzmacniający jest koniecznością.
Zdrowie i pielęgnacja
Irish Wolfhounds to ogólnie zdrowa rasa, ale są podatne na problemy typowe dla dużych ras. Należą do nich wrażliwość na znieczulenie, dysplazja stawu biodrowego i łokciowego, kardiomiopatia i skręt żołądka.
Będą potrzebować około 4-6 filiżanek wysokiej jakości karmy dziennie, najlepiej podzielonej na dwa posiłki. Powinno to być dostosowane do poziomu aktywności, wielkości i wieku wilczarza, a najlepiej powinno być uzupełnione chudym mięsem i podrobami. Te psy są łatwe w utrzymaniu i pielęgnacji, ale linieją konsekwentnie przez cały rok i wymagają regularnego szczotkowania.
Odpowiedniość
Irlandzkie Wilczarze to wspaniałe psy rodzinne, idealne dla aktywnych właścicieli. Mają dość silny popęd zdobyczy, więc będziesz musiał mieć je na oku wokół swojego kota, ale stosunkowo łatwo je wytresować, a wczesna socjalizacja też powinna pomóc. Chociaż uwielbiają przebywać w domu ze swoimi właścicielami, nie nadają się do mieszkań i potrzebujesz porządnego podwórka, aby mogły się bawić.
Jakie są różnice?
Te dwie rasy są podobne zarówno pod względem charakteru, jak i wyglądu, i nie tylko często są ze sobą mylone, ale przez długi czas były uważane przez wielu hodowców za tę samą rasę. Łatwo zrozumieć, dlaczego, ale subtelne różnice między nimi szybko stają się widoczne, gdy poznasz każdą rasę bardziej szczegółowo.
Irish Wolfhounds są nieco większe i bardziej umięśnione niż Deerhounds, są trochę łatwiejsze do wyszkolenia i nie wymagają tak dużo ruchu. Deerhoundy mogą być czasami uparte i niezależne, co sprawia, że trening jest wyzwaniem, a ponadto wymagają nieco więcej ćwiczeń, aby zachować szczęście i zdrowie.
Obydwie rasy mają niewielkie potrzeby w zakresie pielęgnacji ze względu na szorstką i szorstkią sierść, mają podobne potrzeby żywieniowe przy wrażliwych osobowościach oraz lojalnym i czujnym temperamencie, a obie rasy są wspaniałymi rodzinnymi zwierzętami domowymi, towarzyszami ćwiczeń i lojalnymi psami stróżującymi.
