Pory może nie są najpopularniejszym warzywem, ale przykuły uwagę mediów społecznościowych, odnotowując ponad 32% wzrost liczby rozmów.1Najprawdopodobniej znajdziesz w zupach, a irlandzka zupa ziemniaczano-porowa jest ulubionym daniem na zimną pogodę. Zainteresowanie karmą może sprawić, że zaczniesz się zastanawiać, czy Twój szczeniak może cieszyć się tym smacznym składnikiem. Niestetyodpowiedź brzmi nie, psy nie mogą jeść porów
O porach
Por, który kupujesz w sklepie spożywczym, to odmiana jego dzikiego kuzyna, dzikiego pora szerokolistnego (Allium ampeloprasum). Ten ostatni pochodzi z Azji, Bliskiego Wschodu i Europy. Został wprowadzony do Stanów Zjednoczonych i rośnie dziko w Kalifornii i południowo-wschodniej części kraju. To starożytne warzywo, które pojawia się w różnych kuchniach.
Pochodzenie jego nazwy odpowiada na pytanie, czy Twój szczeniak może jeść pory. Jego nazwa pochodzi od staroangielskiego słowa „læc”, co oznacza cebulę. Roślina należy do rodziny Lily i należy do tego samego rodzaju co cebulka. Różnica w stosunku do porów polega na tym, że nie są to rośliny bulwiaste. Zamiast tego zjadasz białą i jasnozieloną część łodygi.
Niebezpieczeństwa związane z porami u psów
Włączenie pora do rodzaju cebuli oznacza, że ma on tę samą problematyczną substancję chemiczną, która czyni go trującym dla kotów, psów, bydła, owiec, świń, kóz i koni. Winowajcą jest disiarczek N-propylu, związek organiczny zawierający siarkę. Wszyscy przedstawiciele rodzaju Allium zawierają go w różnym stopniu.
Czosnek zawiera najwyższe stężenie i dlatego jest najbardziej toksyczny. Żucie uwalnia związki siarki, które wchodzą w interakcję z bakteriami jelitowymi zwierzęcia, wywołując niepożądaną i ciężką reakcję. Powoduje hemolizę lub zniszczenie czerwonych krwinek (RBC). To z kolei może powodować anemię hemolityczną. Ten stan może nasilać powstawanie ciałek Heinza, co wskazuje na uszkodzenia oksydacyjne RBC.
Koty i bydło są najbardziej podatne. Jednak psy są bardziej skłonne do spożywania porów i innych szkodliwych produktów, ponieważ częściej jedzą wszystko, co znajdą. Z drugiej strony koty są bardziej ostrożne w stosunku do nowych rzeczy w swoim świecie i mogą nie spożywać nieznanych pokarmów. Co ciekawe, zatrucia częściej występują w okresie letnim i grudniowym.
To oczywiste, że gdy pies zje pory, dzieje się coś bardzo złego, mimo że dzielimy 84% naszego DNA z naszymi psimi towarzyszami. Nasze zwierzaki inaczej metabolizują pokarm, stąd różne reakcje.
Kliniczne objawy spożycia pora
Zwierzę zazwyczaj zaczyna wykazywać oznaki zatrucia porem w ciągu 24 godzin po zjedzeniu. Pies musi zjeść tylko 15-30 gramów, aby wywołać reakcję. Warto zauważyć, że już 5 gramów może mieć podobne działanie u kotów. Oznaki potencjalnego problemu obejmują:
- niepokoje żołądkowo-jelitowe
- Wrażliwość na zimno
- Słabość
- Depresja
- Ból brzucha
- Utrata apetytu
Nieleczenie lub spożycie dużej ilości przez zwierzę może spowodować problemy z sercem, zapaść i śmierć. Jeśli twój pies jadł niedawno pory, możesz wyczuć go w oddechu. Badanie krwi może wykryć obecność ciał Heinza i anemię.
Leczenie zatrucia porem
Niestety nie ma antidotum na zatrucie porem, a gotowanie nie czyni go mniej toksycznym. Pierwszym cyklem leczenia jest oczyszczenie organizmu zwierzęcia z toksyn. Twój weterynarz rozpocznie również leczenie wspomagające w celu leczenia innych objawów za pomocą opcji, takich jak płyny dożylne, tlenoterapia i kontrolne badania krwi w celu monitorowania stanu niedokrwistości. Twój weterynarz może również przepisać specjalną dietę, aby pomóc Twojemu zwierzakowi w powrocie do zdrowia.
Połknięta ilość i reakcja szczenięcia będą decydować o przebiegu leczenia. Warto wspomnieć, że niedokrwistość hemolityczna może nie wystąpić natychmiast, co sprawia, że opieka pooperacyjna jest istotną częścią powrotu do zdrowia Twojego psa. Rokowanie jest korzystne, jeśli zostanie wcześnie wykryte i szybko leczone.
Ostateczne przemyślenia
Z pewnością postęp wystarczy, aby przekonać właścicieli zwierząt domowych, aby nie dzielili się ludzkim jedzeniem ze swoimi zwierzęcymi towarzyszami. Zalecamy trzymanie się diety opracowanej z myślą o potrzebach żywieniowych szczenięcia. Nie daj się zwieść myśleniu, że odrobina czegoś nie zaszkodzi. Jak widziałeś w przypadku porów, nawet niewielka ilość może powodować reakcje niepożądane.
